من به اتفاق دوستانم برای سفر تفریحی سه روزه در اواسط دی ماه به شهر یزد رفته بودیم. همه چیز از همون روزها شروع شد. عکسهای گروهی با توریست های چینی میتونه دلیلی بر این باشه که ما همگیمون بعد از بازگشت به تهران مبتلا به کرونا شده باشیم.
بیماری که هنوز از اون به طور کامل بهبود پیدا نکردیم و همچنان عوارضی از اون رو درون خودمون میتونیم پیدا کنیم.
درست یک هفته پس از برگشت از یزد من، پدر و مادرم به شکل عجیبی همزمان باهم دچار بدن درد، گلودرد، تنگی نفس و تب بالا شدیم. اون روزها هنوز نمیدونستم که اینها علایم اولیه کرونا ویروس جدید (کووید ۱۹) است.
به نزدیک ترین درمانگاه محل سکونتمون رفتیم و پزشک داروهای ضدآنفولانزا برامون تجویز کرد، اون روز دکترها تصورشون از بیماری ما احتمالا H1N1 بود و نه کووید-۱۹.
تقریبا در طول یک هفته ما هر روز بخاطر علایم مختلف و عدم حصول بهبودی به درمانگاه مراجعه میکردیم و پرسش همیشگی ما این بود که ممکن هست ما مبتلا به کرونا شده باشیم و همیشه پزشکان بهمون میگفتند که استرش نداشته باشید و مشکلی براتون پیش نمیاد. در اون روزها هنوز کیت تست کرونا در ایران موجود نبود یا اگر هم بود هنوز برای استفاده مردم عادی همچون ما در دسترس قرار نداشت.
پدر و مادر من بیماریهای زمینهای همچون کم خونی، نقص سیستم ایمنی بدن و عمل قلب باز رو در پرونده پزشکیشون دارند. مادرم به سرعت طی مدت یک هفته خوب شد، اما بدن پدرم نسبت به این بیماری واکنشهای شدیدتری نشون داد. دردهای عضلانی، کوفتگی، تب بالا، سرفههای خشک و ممتد و تنگی نفس چند نمونه از علایمی هستند که پدرم طی سه ماه گذشته به صورت پراکنده داشت، اما بخاطر مصرف داروهای ضدویروس آنفولانزا و مصرف منظم ویتامین دی۳ پنجاه هزار و قرص یونیزینک سرعت رشد و گسترش بیماری کندتری رو نسبت به ما طی کرد.
ما از همون روزهای اول خود قرنطینگی خانگی رو شروع کردیم و تلاش کردیم با جامعه بیرونی کمترین ارتباط فیزیکی رو داشته باشیم. ما احتمال میدادیم که ممکن هست کووید-۱۹ رو در هنگام خرید موادغذایی به صورت هفتگی وارد خانه کنیم و همین ترس بهمون کمک کرد تا بتونیم گسترش آلودگی کرونا در خانه و خانوادهمون رو به حداقل برسونیم. حتی در خانه هم از همدیگه فاصله گرفتیم و سعی کردیم حداقل یک و نیم متر باهم فاصله داشته باشیم. چه در هنگام صرف وعدههای غذایی و حتی در هنگام استراحت و تماشای برنامههای تلویزیونی. ظروفی که در اون وعدههای غذایی رو مصرف میکردیم و حتی نمک، فلفل و ظروف مزههای کنار وعدههای غذایی رو هم برای هر نفر به صورت اختصاصی جدا کردیم.
مادرم پیشتر عمل قلب باز انجام داده و داروهای آنتی باکتری و ضد ویروس در کنار داروهای روزانه قلب که از لخته شدن خون جلوگیری به عمل میاره مصرف میکنه، پدرم هم داروهای مختلفی برای کم خونی، فشار خون بالا و بیماریهایی همچون پروستات و… مصرف میکنه.
طی چند روز تک تک همسفرانم علایم مختلفی از بیماری و کسالت رو در خود داشتند، بعضی شدید و عدهای خفیف.
بدن درد، تب و لرز، کاهش قدرت و عملکرد مغز برای کنترل امور روزمره، از دست دادن یا افت حس بویایی، سرفه خشک و تنگی نفس علایم مشترک هممون بوده که امروز میدونیم اینها علایم بیماری کووید ۱۹ هستند.
در ادامه نگارش تجربیاتم در مواجهه با ویروس کرونا (کووید ۱۹) به بررسی داروها، شیوه تشخیص و شروع درمان خواهم پرداخت.
شما هم اگر تجربه مبارزه یا مواجهه با ویروس کرونا را برای خود یا اطرافیانتان دارید، در صورت تمایل میتوانید آن را با من به اشتراک بگذارید تا در صفحه ویژه کرونا با نام یا مطابق میل و نظر شما منتشر کنم.
بازنشر و اطلاع رسانی مطالب مربوط به تجربیات بیماران و پرستاران خانگی بیماران متبلا به کرونا میتواند دلگرمی و کمک به افراد ناآگاه پیرامونمون باشه که با ترس از ویروس کرونا زندگی میکنند.